Στην Αίγυπτο ταξιδέψαμε το 2017 ωστόσο μετά από πέντε χρόνια θα σας μιλήσω για μια εμπειρία που έζησα στην χώρα των Φαραώ. Έχω ξανά γράψει για το ταξίδι στην Αίγυπτο στο παρελθόν μόνο που τότε το μπλοκ το χρησιμοποιούσα σαν ένα πρόχειρο σημειωματάριο των ταξιδιών μου. Σκέφτηκα λοιπόν μιας και με την πανδημία του κορονοϊού έχω αρκετό χρόνο να μοιραστώ εμπειρίες από αυτό το ταξίδι μας και δεν έχουν αλλάξει πολλά από τότε.
Πριν ταξιδέψω στην Αίγυπτο είχα μια συζήτηση με έναν συνάδελφο μου ο οποίος όταν του είπα ότι σε ένα μήνα ταξιδεύω μου είπε ότι ο αδερφός του είχε κάνει πρόσφατα το ίδιο ταξίδι με σκοπό να επισκεφτεί το ιστορικό μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά και να δει την ανατολή από την κορυφή του βιβλικού βουνού. Στην αρχή σκέφτηκα "Mα καλά θα πάει στην χώρα των φαραώ και δεν θα επισκεφτεί της Πυραμίδες , ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου; Σίγουρα θα είναι κάτι ξεχωριστό!" Μέσα σε λίγη ώρα ο Στράτος με έπεισε να πραγματοποιήσω και εγώ αυτή την εξόρμηση. Μου μιλούσε για ένα μοναδικό φυσικό τοπίο που είχε δει μέσα από τις φωτογραφίες του αδερφού του, τα ιστορικά γεγονότα που εξελίχθηκαν στην περιοχή όπως και τον ελληνισμό που ζει εκεί χάριν του μοναστηριού που απαρτίζεται από Έλληνες μοναχούς.
Αφού λοιπόν είχαμε ολοκληρώσει με τις περιηγήσεις στο Κάιρο, Γκίζα, Αλεξάνδρεια οργανώσαμε το μακρινό ταξίδι προς την Χερσόνησο του Σινά. Ένα van ο οδηγός εγώ και η Ελευθερία έτοιμοι για την νέα περιπέτεια. Θα οδηγούσαμε περίπου εννέα ώρες μέχρι Sharm El-Sheikh και από εκεί θα φύγουμε προς το μοναστήρι της Αγίας Αικατερινής.Σκοπός είναι να φτάσουμε μεσάνυχτα ώστε να ανέβουμε στην κορυφή για να δούμε την ανατολή.
Εννέα ώρες διαδρομής σε ένα τόσο ξένο τοπίο. Περάσαμε από την διώρυγα του Σουέζ και συνεχίσαμε παραλιακά στην χερσόνησο. Ένα σεληνιακό τοπίο τριγύρω μας, γεμάτο αμμόλοφους και ξερά βουνά.Aυτό που μας έκανα εντύπωση ήταν τα πολλά μπλόκα στο δρόμο από τον αιγυπτιακό στρατό αφού στην βόρεια πλευρά είχαν προβλήματα με κάποιους αντάρτες στα σύνορα με Ισραήλ. Ήταν φιλικοί μαζί μας και έδειχναν μια έκπληξη χαράς όταν λέγαμε ότι είμαστε Έλληνες.
Mετά από σχεδόν οκτώ ώρες φτάσαμε Sharm El-Sheikh, μια παραλιακή πόλη στην Ερυθρά Θάλασσα γεμάτη με πολυτελή ξενοδοχεία και καζίνο. Χάρη της πλούσιας θαλάσσιας ζωής έχει γίνει πόλος έλξης για τους λάτρης της κατάδυσης και της οικολογίας από κάθε γωνιά της Γης. Αφού φάγαμε κάτι πρόχειρο βρήκαμε τον οδηγό που μας περίμενε σε ένα καφενείο κάνοντας shisha και ξεκινήσαμε προς το Μοναστήρι.Eκεί θα μας περίμενε άλλος οδηγός που μαζί του θα ανέβουμε στην κορυφή του βιβλικού όρους.
 |
| Al Mustafa Mosque |
 |
| o Αγαπημένος Aaftab και Ελευθερία στο μαγαζί του με τα μπαχαρικά |
Το Ελληνορθόδοξο μοναστήρι στο Σινά, γνωστό ως της Αγίας Αικατερίνης, από τον 3ο αιώνα όταν ξεκίνησε η ασκητική ζωή στην έρημο γύρω από το όρος Χωρήβ ως τα σήμερα δεν σταμάτησε ποτέ να αποτελεί ένα οχυρό της πίστης μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, αρκεί να προσέξει κανείς το τείχος που περιβάλλει το μοναστήρι και τα ίχνη που έχουν αφήσει πάνω στις πέτρες όσοι πέρασαν από εκεί και κυρίως οι σταυροφόροι. 18 ολόκληροι αιώνες ζωής έχουν πολλά να διηγηθούν στον επισκέπτη που βλέπει το ρολόι του χρόνου να γυρίζει προς τα πίσω σε κάθε σημείο του μοναστηριού.
 |
| Μοναστήρι Αγίας Αικατερίνης |
Προς έκπληξη μας ο οδηγός μιλούσε πάρα πολύ καλά ελληνικά. Τα είχε μάθει από τους μοναχούς αφού ζει στο διπλανό χωριό. Μας μίλησε με τα καλύτερα λόγια για το μοναστήρι και την βοήθεια που προσφέρει στα τριγύρω χωριά όποτε έχουν ανάγκη από φαγητό και είδη πρώτης ανάγκης. Πριν 10-15 χρόνια είχε καθημερινά πολλούς Έλληνες επισκέπτες και έκανε αυτή την διαδρομή δύο και τις φορές την μέρα. Έμαθε καλά ελληνικά για να τον προτιμούν οι Έλληνες μιας και έδινα το καλύτερο φιλοδώρημα στο τέλος.
Η ανάβαση θα διαρκούσε 4 ώρες μέχρι την κορυφή. Εύκολη διαδρομή μπορείς να ανέβεις με τα πόδια ή να νοικιάσεις καμήλα .Εμείς επιλέξαμε το πρώτο ώστε να σταματάνε για τις απαραίτητες φωτογραφίες όπου θέλουμε. Καθώς ανεβαίνεις προς την κορυφή υπάρχουν περίπτερα από βεδουίνους .Μπορείς να ξεκουραστείς και να γευτείς το παραδοσιακό τους τσάι . Σταματούσαμε σχεδόν σε κάθε περίπτερο. Μου άρεσε να συζητάω μαζί τους και να γεύομαι αυτό το υπέροχο τσάι. Όλοι είχαν και από μια ιστορία να σου πουν αληθινή η ψεύτική εγώ πάντως το διασκέδαζα.
 |
| Βεδουίνος Γκεμπελία |
Oι Βεδουίνοι του σινά είναι της φυλής Γκεμπελία (δηλ. Ὀρεινή). Η καταγωγή τους ανάγεται σε Ρωμιούς Χριστιανούς που έφτασαν εκεί την εποχή της ανέγερσης του Ναού.15 αιώνες η φυλή αυτή συνυπάρχει με τους Σαΐτες μοναχούς εξουδετερώνοντας με θαυμαστή επιτυχία τις φυσικές αντιδράσεις που προκύπτουν από την διαφορά θρησκείας , νοοτροπίας και πολιτισμού. Αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα ειρήνης και αδερφοσύνης !
Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που δεν ήθελα να ξημερώσει. Πρώτη φορά έκανα κάτι τέτοιο. Δεν είχα ξανά δοκιμάσει να ανέβω βουνό νύχτα για να δω την ανατολή. Μετά από αυτή την ανάβαση αγάπησα τα βουνά γνώρισα μια πλευρά του εαυτό μου που μέχρι τότε αγνοούσα.
Φτάνοντας στην κορυφή η θερμοκρασία είχε πέσει αισθητά , πήραμε δύο κουβέρτες από το περίπτερο για να μας κρατάει ζεστούς . Ενώ είμασταν εξαντλημένοι από την κούραση του ταξιδιού και της ανάβασης παραμέναμε όρθιοι για να απολαύσουμε την ανατολή. Ένα θαύμα της φύσης που συμβαίνει κάθε μέρα θυμίζοντας μας ότι ο χρόνος προχωρά συνεχώς και ότι η αλλαγή είναι μια σταθερά της ζωής. Είναι από τις στιγμές που δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν τα συναισθήματα μας. Άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη όλων των θρησκειών αγκαλιά ο ένας με τον άλλο κοιτώντας τον ήλιο να ξεπροβάλει σαν φλόγα πίσω από τις γρανιτένιες κορυφές. Ψαλμοί ακούγονταν από πιστούς που είχαν έρθει νωρίτερα , όλοι έψελναν στη γλώσσα τους σε μια τέλεια αρμονία! Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την στιγμή της ζωής μου.
Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι η διαφορετική γλώσσα, οι διαφορετικές κουλτούρες, οι ξένοι Θεοί δεν είναι εμπόδιο αλλά γέφυρα μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό είναι το μεγαλύτερο εφόδιο που κέρδισα ανεβαίνοντας στο όρος Σινά. Με άλλαξε και γνώρισα έναν άλλο Δημήτρη.
